ولکانیزاسیون فرآیندی است که در طی آن، کائوچوی ترموپلاستیکی یا لاستیک خام کاملا و به طور چشم گیر به یک حالت الاستیکی کشسان یا شبه ابونیت تغییر می کند. این فرآیند، که ماکرومولکول ها را از طریق محل های فعال شان (یا واکنش دار) درگیر می کند، همچنین پخت یا اتصال های عرضی نیز نامیده می شوند. بنابراین، واژه ی ولکانیزاسیون نه تنها خود واکنش اتصال های عرضی را، بلکه همچنین فرآیندی را نیز که منجر به رسیدن به این واکنش می شود در بر می گیرد.

از گذشته، فقط کائوچوهای طبیعی و آن دسته از کائوچوهای مصنوعی که شبیه کائوچوی طبیعی هستند قابل اتصال عرضی با گوگرد بوده اند و واژه ی ولکانیزاسیون به طور تاریخی فقط برای توضیح واکنش تشکیل اتصال های عرضی گوگردی در آنها استفاده می شد. با دسترسی به ترکیب ها یا پلیمرهای با وزن مولکولی بالا، که با گوگرد واکنش نمی دهند ولی به شیوه های دیگر می توانند اتصال های عرضی تشکیل دهند، مشخص شد که ولکانیزاسیون گوگردی فقط یک حالت ویژه از مکانیزم های اتصال های عرضی که در عین حال مهم ترین و بیشترین کاربرد را دارد.

واکنش ولکانیزاسیون در مقیاس بزرگ به وسیله ی عامل های ولکانیزاسیون (یا مواد پخت)، نوع فرآیند، دما و زمان تعریف می شود. تعداد اتصال های عرضی تشکیل شده که به درجه ی ولکانیزاسیون یا حالت پخت، برمی گردد روی خواص الاستیک و دیگر خواص لاستیک پخت شده تاثیر دارد. بنابراین، ولکانیزاسیون فرآیند مهم و تاثیر گذار در ارتباط بین مواد خام و محصول نهایی است.