روغن لاستیک(روغن تایر)

در حالی که اجزای تشکیل دهنده ویژگی های اصلی و مشخصه ی کاری آمیزه لاستیکی را تعیین می کند، شمار دیگری از عامل ها وجود دارند که در شرایطی خاص استفاده می شوند تا فرآیند، جلوه یا کاربری محصول لاستیکی را بهبود بخشند. یکی از این موارد عبارتند از روغن ها یا کمک فرآیند ها.

کاربرد های روغن لاستیک

روغن ها به هنگام اختلاط به آمیزه اضافه می شوند یا در زمان تولید الاستومر با آن امتزاج پیدا می کنند و در گام اول، وظیفه نرم کنندگی را به عهده دارند، و اگر درحجم زیاد مصرف شوند، قیمت آمیزه را نیز کاهش می دهند. برخی از الاستومرها مانند EPDM و SBR به شکل قابل توجهی می توانند تا حجم زیادی از روغن را بدون آنکه بر ویژگی های نهایی محصول تولید شده تاثیر مهمی داشته باشد در خود جای دهد. EPDM با وزن مولکولی زیاد که به تقریب فرآیندپذیری آن برروی میل بسیار مشکل است با افزایش روغن در هنگام تولید عملا قابل فرآیند می شوند.

روغن های نفتی، گیاهی و مصنوعی مانند استرها و سولفونیک اسیدهای با وزن مولکولی زیاد بیشتر به هنگام اختلاط به آمیزه افزوده می شوند تا ویسکوزیته را کاهش داده و روانش در قالب و جدایی از آن را تشدید نمایند و فرآیند روی میل و اکستروژن را مناسب کنند. روغن های نفتی (نفتنیک، پارافنیک، آروماتیک) در الاستومرهای غیر قطبی و بر اساس امتزاج پذیری، فراریت و خدمات نهایی مورد انتظار از آنها مصرف می شوند. روغن های گیاهی شامل روغن کاسترول و روغن تال است که روانش تحت برش را بهبود می دهند، اما روانش در دمای بالا را محدود می کنند.

به هر حال اساسا کمک فرآیندها به منظور کمک به فرآیندپذیری مصرف می شوند، اما در مواردی بر ویژگی های لاستیک نیز اثر گذاشته و به عنوان وظیفه دوم خود در این مورد سودمند هستند. برای مثال روغن معدنی نرم کننده می تواند به عنوان کاهنده ی ماجیلوس، افزاینده ی جهندگی و تغییرهای طولی و کاهنده ی پسماند گرمایی عمل کند.