سیلیکون مواد رایجی هستند که به دلیل دامنه دمای عملیاتی گسترده‌ای که دارد در تولیداتی که دمای عملیاتی بالایی دارند، مورد استفاده قرار می گیرند. پلاستیک، در مقابل سیلیکون، مقاومت کمتری در برابر دماهای بسیار بالا و بسیار پایین دارد. مواد سیلیکونی به دلیل استحکام و دوام آنها در محیط های ساینده که شامل ضربه های سنگین، دماهای شدید و عوامل محیطی است، گزینه مناسب‌تری خواهند بود. مقاومت سیلیکون در برابر دماهای شدید و مقاومت در برابر پاره شدن، آن را به یک ماده عالی برای استفاده در محیط های صنعتی تبدیل می‌کند. علاوه بر این، مواد سیلیکونی در برابر عوامل محیطی آسیب رسان مقاوم است و آن را برای کاربردهای مختلف در هر آب و هوایی در صنایع تجاری و مسکونی ایده آل کرده است. سیلیکون مورد تایید FDA برای کاربردهای خدمات غذایی در دسترس هستند و جایگزین امن تری برای پلاستیک به شمار می‌روند.
چرا محصولات سیلیکونی بهتر از پلاستیک هستند؟
محصولات سیلیکونی به دلیل خواص فیزیکی و شیمیایی که دارند، در اکثر موارد بهتر از پلاستیک هستند. رول‌های لاستیکی سیلیکونی به دلیل طیف وسیع دمای عملیاتی خود از 103- تا 500+ درجه فارنهایت دارند که موجب استحکام عالی در شرایط مختلف عملیاتی و تولیو محصولات مختلف در گستره دمایی وسیع‌تری شده است. پلاستیک، در مقابل سیلیکون، محدوده دمای عملیاتی بسیار پایین‌تری دارد. به عنوان مثال، پی وی سی در دمای بین 160 تا 210 درجه سانتیگراد (320 تا 410 درجه فارنهایت) ذوب می شود. در محیط‌های صنعتی، قطعات سیلیکونی اغلب به عنوان واشرهای مقاوم در برابر حرارت دیده می شوند. سیلیکون بسیار انعطاف پذیر است و تحت فشار زیاد یا در هنگام کشش پاره نمیشود و نمی‌شکند.
یک ورق الاستومر سیلیکونی در این شرایط حتی زمانی که در معرض دماهای بسیار بالا یا پایین قرار می گیرد بدون آسیب باقی مانده و ظاهر اولیه خود را حفظ می‌کند و در این مورد بهتر از پلاستیک عمل خواهد کرد. به عنوان مثال، هنگامی که پلاستیک در معرض دمای بسیار بالا قرار می گیرد، تمایل به ذوب شدن دارد، و زمانی که در معرض دمای بسیار پایین قرار می گیرد، تمایل به شکننده شدن دارد. پلاستیک به راحتی در دماهای بالا و پایین آسیب میبیند و نمی‌توان با خلال راحت در شرایط مختلف از آن استفاده کرد. سیلیکون همچنین مقاومت شیمیایی عالی در برابر حلال ها از جمله اسیدهای استیک، گاز آمونیاک و سولفات سدیم داشته و از این رو در صنایع و تولیداتی که با مواد شیمیایی سر و کار دارند نیز می‌تواند کاربرد منحصر به فردی از خود نشان دهد.
خصوصیات پلاستیک
پلاستیک، در مقابل سیلیکون، به اندازه سیلیکون محدوده دمای عملیاتی خود را حفظ نمی کند. پلاستیک به راحتی توسط دماهای شدید آسیب می بیند و می تواند مواد سمی را در دماهای بالا به مواد غذایی منتقل کند. محصولات پلاستیکی و سیلیکونی هیچکدام زیست تخریب پذیر نیستند. اما هر دو آنها قابلیت بازیافت دارند. بازیافت سیلیکون مانند پلاستیک نیست و نیاز بکار گیری روش‌های ویژه است که در آن صورت می‌توان آن را به شکل نفت بازیافت و در تولید روغن‌ها استفاده مجدد کرد. در مورد پلاستیک‌ها این فرایند راحت‌تر است.
خصوصیات سیلیکون
- در دمای بالای 500+ درجه فارنهایت، مواد ورق سیلیکونی ذوب نمی‌شوند
- در دمای پایین 103 درجه فارنهایت، انعطاف‌پذیر می‌مانند
- در برابر شکنندگی مقاومت می‌کنند
- رخی سیلیکون‌ها مورد تایید FDA بوده می‌توانند در صنایع غذایی و دارویی با اطمینان از بی‌خطر بودن مورد استفاده قرار بگیرند.
- دوام بالای سیلیکون همچنین موجب شده تا نتواند به راحتی تجزیه و بازیافت شود.
علاوه بر محدوده دمای عملیاتی گسترده، مواد ورق سیلیکونی همچنین می‌توانند در برابر عوامل محیطی دیگری مانند اشعه ماوراء بنفش، ازن، اکسیژن و شرایط آب‌وهوای مرطوب مقاومت داشته باشند. محدوده دمای عملیاتی گسترده سیلیکون به آن اجازه می دهد تا در هنگام قرار گرفتن در معرض جریان های الکتریکی داغ بدون آسیب و تغییر باقی مانده و به همچنین قابلیت قرار گیری در مقابل هوای سرد را داشته و می‌تواند انعطاف خود را حتی در دماهای بسیار پایین حفظ کند. این ویژگی‌های سیلیکون، آن را به گزینه بادوام و بهتری نسبت به پلاستیک برای کاربردهای مختلف تبدیل می‌کند.
کاربرد مواد سیلیکونی به دلیل خصوصیاتی که دارند در صنایع مختلفی به چشم می‌خورد که همچنان در حال افزایش است. در صنعت لاستیک سازی با ترکیب کائوچو با ساختار شیمیایی هیدروکربن و اکسیژن، با زنجیره پلیمری سیلیکون، محصول سیلیکون رابر بدست می‌آید. سیلیکون رابر جزو کائوچوهای مصنوعی است که به عنوان مواد اولیه تولید لاستیک در ساخت تایر خودرو نقش کلیدی دارد.
برای آشنایی بیشتر با کائوچو سیلیکونی، مقاله سیلیکون رابر چیست را مطالعه کنید.
سیلیکون برای استفاده در صنایع غذایی گزینه مناسب تری است یا پلاستیک؟
از آنجایی که سیلیکون تحمل دمایی بالایی دارد، می‌تواند در تولیدات مواد غذایی و نگهداری آنها، حتی در دماهای بالا، مواد شیمیایی از آن به مواد غذایی منتقل نمیشود. سیلیکون در انواع تجاری، دارای درجه ممتاز و درجه FDA است که به آن امکان می‌دهد در طیف وسیعی از کاربردها در هر محیطی مورد استفاده قرار گیرد. سیلیکون مورد تایید FDA برای استفاده در تولیدات صنایع غذایی و پزشکی بی‌خطر است و هنگام گرم شدن، محصولات جانبی مضر یا مواد شیمیایی را به ماده مورد نظر منتقل نخواهد کرد. طبق تحقیقا، استفاده از ظروف سیلیکونی، هیچ خطری برای مواد غذایی ندارد و سیلیکونی با غذا یا نوشیدنی واکنش نداده یا بخار خطرناکی تولید نمی کند.
سیلیکون‌ها مواد پایداری هستند که می توانند به خوبی در برابر دماهای بسیار بالا و پایین مقاومت کنند بدون اینکه آسیب ببینند یا سموم را به داخل مواد غذایی وارد کنند. بالعکس مطالعات نشان داده که برخی از مواد شیمیایی موجود در پلاستیک می توانند از پلاستیک خارج شوند و به مواد غذایی و نوشیدنی هایی که ما می خوریم نفوذ کنند، هنگامی که پلاستیک در معرض گرما قرار می گیرد، این انتقال مواد شیمیایی می تواند حتی سریعتر و به میزان بیشتری رخ دهد. سیلیکون مورد تایید FDA می تواند دمای بالای 500 درجه فارنهایت را بدون تغییر و از دست دادن خواص اصلی، تحمل کند.
